Proces zarządzania innowacją

Normy prawne i administracyjne regulujące działanie społeczeństwa oraz dużych organizmów przemysłowych i gospodarczych posługują się - z konieczności - mechanizmami i działaniami krępującymi swobodę, która warunkuje klimat sprzyjający innowacji.

Innowacja, tzn. aktywność twórcza (w dziedzinie TECHNOLOGII) nie mieści się z założenia w istniejących i funkcjonujących w danym czasie ramach, strukturach czy zależnościach. Występuje ona często wbrew przyjętym normom i uwarunkowaniom, które są siłą rzeczy „przestarzałe”, bo oparte na „starej” wiedzy, która nie mogła uwzględniać nowych rozwiązań czy uwarunkowań. Szczególnym przykładem jest obecnie okres przestawiania TECHNOLOGII na nowe rozwiązania ekologiczne, wymuszone stanem środowiska naturalnego i tego wytworzonego przez człowieka.

Na pierwszym etapie rozpoznania innowacja wymaga szczególnie dużej głębi poznawczej umożliwiającej wizjonerską ocenę stanu rzeczy opartej na specyficznej wiedzy i kompetencjach, które (ze względu na brak odpowiedniego doświadczenia, metod czy odpowiednio elastycznych procesów decyzyjnych) są poza zasięgiem „typowych organizacji”.

Największą trudnością jest wyłonienie innowacji z szumu informacyjnego - co wymaga nieskrępowanego i odważnego omijania panujących (niezamierzonych) ograniczeń czy uwarunkowań istniejącego stanu wiedzy. Aby wykorzystać skutecznie potencjał „chaosu innowacji” wymagana jest metoda, rozeznanie i doświadczenie, które dają podstawę do „wyławiania” obiektów i mechanizmów zagubionych, niedostrzegalnych w chaosie nawet uznanym autorytetom.

Najbardziej niedookreślony (ale też potencjalnie najbardziej owocny) jest etap wyławiania innowacji z chaosu, tj. etap poprzedzający „obróbkę” innowacji. Rekonesans pola innowacji odbywa się w oparciu o wysoko wyspecjalizowane i względnie nieduże jednostki organizacyjne, mogące swobodnie poruszać się w trudnym terenie bez zbytnich ograniczeń i inercji wielkich struktur, gwarantując przy tym skuteczne ograniczenie ryzyka, w tym strat wizerunkowych i materialnych.

prof. dr hab. inż. Zbigniew T. Kuźnicki, listopad 2019